Hot springs en het klooster

Tsenkher Hot Springs
's Morgens zetten we Amanda af bij een ander busje van deze touroperator, want zij moet overmorgen een vliegtuig hebben naar haar volgende bestemming. En zo zijn we nog maar met 4.

In de loop van de middag komen we aan bij onze volgende slaapplaats: een gerkamp vlakbij Tsetserleg. Het bijzondere van dit kamp is dat het baden heeft die gevuld worden met het hete water uit een natuurlijke bron. Ook het water uit de douches komt uit deze bron en het ruikt dus allemaal naar zwavel. Maar we zijn blij met de hete douche en liggen heel lang in de hete baden te kletsen met een Spanjaard, een Française en een Engelse. Soms regent het en donder en bliksem trekken over ons heen. Maar het deert ons niet, want we liggen heerlijk warm te sudderen.

Ons avondeten brengt onze gids weer in de ger en er komt een mannetje om de houtkachel aan te steken. Inmiddels zijn we er goed in om het vuur brandend te houden zonder dat we de ger uitzweten.

Mede omdat ons ontbijt vanmorgen al om 7 uur was zijn we alle 4 moe en van ons stoere plan om na het eten weer het hete bad in te duiken komt niets terecht.

Hadden we gisteren een geit die steeds zijn kop om het hoekje van de deur stak en de nacht ervoor een muis die door de ger trippelde, vanavond is alles rustig en we slapen allemaal snel.

Erdene Zuu Khiid
Vanmiddag bezoeken we Erdene Zuu Khiid, het eerste Boeddhistische klooster van Mongolië. Erdene Zuu (100 schatten) dateert uit de 16e eeuw, had ooit tussen de 60 en 100 tempels, 300 gers binnen zijn muren en er woonden zo'n 1000 monnikken, maar het werd in 1937 door Stalin gesloten. In 1965 mocht het weer open als museum en pas toen er in 1990 een einde kwam aan het communisme en de religieuze vrijheid in ere werd hersteld mocht het klooster weer open. Tegenwoordig is Erdene Zuu Khiid het grootste en belangrijkste klooster van Mongolië, hoewel het nog maar een schaduw is van wat het ooit was.

In het laatste gerkamp waar we slapen voordat we morgen weer terug rijden naar Ulaanbatar woont ook een heel oud omaatje. Ze poseert gewillig voor de foto's voor we met haar zoon een wodkaatje drinken en een rondje snuiftabak doen. Ondertussen maakt onze gids ons avondeten, waar voor het eerst sinds de 2e dag weer schapenvlees bij zit. Maar omdat het nu niet alleen gekookt, maar ook gebakken is smaakt het niet slecht.

Er zijn geen wolken en tot 22.00 uur (wanneer de maan opkomt) zien we een fantastische sterrenhemel met.zelfs een paar vallende sterren. Het is zo donker dat de wc, die zoals altijd een eindje van de gers afstaat, niet te vinden is. Dan maar weer gewoon in het veld.