Ikh Bogd Uul in de regen

Vannacht werd ik een paar keer wakker van de wind die om de ger joeg en aan het zeil trok. Het leek of er iemand met een grote mattenklopper op de buitenkant stond te meppen terwijl de regen zachtjes op het tentzeil tikte. Blijkbaar bereikte de regen toch ook de grote wollen dekens die in de wanden en het dak van de ger zitten, want vanmorgen rook het sterk naar natte hond.

Helaas bleef het de hele dag af en aan regenen en liet de zon zich niet zien. Schuilde ik eergisteren nog in de schaduw omdat het bloedheet was, vandaag is het echt kil. Dus rijden we in wat somber weer ipv in de zon naar Ikh Bogd Uul, met zijn 3957 m de hoogste berg in deze streek. Op de top staat een soort altaartje voor de spirit van de berg en onze gids loopt er omheen terwijl hij er rijst op strooit. Die snap ik wel, want ook tijdens deze rit ging het allemaal weer niet vanzelf. Soms gingen we voor mijn gevoel bijna recht omhoog en voelde je de banden slippen terwijl we een stukje terug gleden voor ze weer grip kregen. Ook hebben we ruim 2 uur door een droge rivierbedding vol keien gereden en als we melk in de auto hadden gehad was het al snel boter geworden. Het is niet minder dan een wonder dat we geen lekke band of erger hebben gekregen!

Eigenlijk zouden we voor de lunch gaan picknicken bij het meer, maar vanwege de regen was dat niet zo'n goed plan. Dus deden we een familie aan en maakte onze gids daar de lunch klaar. Als we in de ger van een familie zijn mogen we alleen aan de linkerkant komen, iets aanpakken doe je met 2 handen en iets geven met je rechter. Deze familie heeft een zoontje van 3 en een baby van 2 maanden. Het jongetje is eerst verlegen, maar doet steeds stoerder en hangt het showbinkie uit. Hij crost met zijn wagentje buiten door de modder en komt het dan binnen nog even overdoen. Ik hoef je niet uit te leggen wat een rommel dat geeft, maar niemand zegt er iets van. Moeder geeft de baby zonder enige gêne de borst en vader praat met een vriend die net binnen is gekomen. Die vriend zit tegenover ons op de grond en heeft duidelijk nooit geleerd dat staren onbeleefd is. Als hij ons allemaal goed heeft bekeken laat hij zich achterover vallen om een dutje te doen. En ook dat vindt blijkbaar niemand vreemd. Vader pakt een opgevouwen deken en schuift dat onder het hoofd van de schone slaper.

Vanavond zouden we in de bergen in tentjes slapen, maar daar hebben we nu echt geen zin in. Dat kan leuk zijn met mooi weer, maar als het regent is er niets leuks aan en dus rijden we naar het dichtstbijzijnde dorpje. Daar is het hotel dicht. Goed, volgende dorpje 30 km verderop dan maar. Als we daar ruim 45 minuten later aankomen (met deze 'wegen' gaat het allemaal niet zo snel) blijkt ook daar het hotel gesloten te zijn. Maar na wat rondvragen komt er toch iemand opendoen en dan is het zo weer geregeld.

Het Belgische stel samen op een kamer en ik met de Amerikaanse en de Australische in de kamer er tegenover (in de kamer staan 3 bedden en er hangen 4 kapstokhaken aan de muur. Dat is al het meubilair). Onze gids maakt ons avondeten op het meegebrachte gasstelletje, de wc is, jazeker, gewoon de publieke wc buiten (we gaan achter het hokje of lopen een stukje door de bosjes in, want de wc's in dorpjes zijn echt te smerig om in te gaan) en in de badkamer is wel een wastafel maar geen stromend water. En nu maar hopen dat ik vannacht niet hoef te plassen!