Lord of the Rings
Door: Phily
Blijf op de hoogte en volg Phily
02 September 2018 | Mongolië, Ulaanbaatar
Omdat het dak van de ger in de nok open is werd ik bij het eerste daglicht al wakker. Gelukkig lag mijn e-reader naast me dus bleef ik liggen lezen tot ik het om 7 uur zat was. Zachtjes iets aanschieten zodat de rest niet wakker wordt en naar buiten. Bij de toilet werd ik alweer begroet door een grote zwerm vliegen en dat geluid blijft de hele dag in je hoofd zoemen.
Er liep een kudde geiten langs en een bruine geit bleef luid mekkerend achter. De kudde liep gewoon door, maar uiteindelijk maakte een zwarte geit zich los uit de kudde, draaide zich om en begon te roepen. De bruine riep terug maar bleef stug staan. Na lange tijd liep de zwarte helemaal terug naar de bruine, bleef even staan en liep toen door naar de rand van het kamp waar hij bleef roepen tot er een man aankwam die de bruine ging halen. Toen was de zwarte stil en liep op zijn gemak het kamp door. Hoezo domme geiten?
Na de lunch weer een bumpy ride naar de plek vanwaar we een relaxte wandeling van zo'n 45 minuten maakten naar een kleine waterval. Weer een bumpy ride en nu gingen we voor het echte werk. Ongeveer 2 uur lang lopen, klimmen en klauteren over een zandweg, rotsblokken en bergwanden. Ook moesten we regelmatig het stroompje oversteken en dat betekende dus van rotsblok naar rotsblok springen. Uiteraard is er op zo'n steen maar ruimte voor 1 voet, stroomt het water er snel overheen en heb je je dagrugzak met camera bij je. Op de terugweg was ik het op een gegeven moment zat, trok mijn sokken en schoenen uit en liep er doorheen. Het water kwam net tot aan mijn knie, maar ik kon niet zien waar ik mijn voeten moest zetten. Oja, en het was koud! Maar de akeligste stukken waren de hele smalle, aflopende richeltjes vol kleine wegrollende steentjes. Op een gegeven moment zat ik eigenlijk een soort van vast. Ik wist niet meer waar ik een voet of hand kon plaatsen zonder dat ik naar beneden zou vallen. De man die voor me klauterde zag het, kwam een klein stukje voor me terug en vertelde me wat ik moest doen. Het ging maar om een meter, maar het hielp wel! Toch was het een schitterende 'wandeling', want als je even niet hoefde op te letten waar je je voeten moest zetten en dus op kon kijken zag je een schitterende vallei. Een soort van Lord of the Rings scenery.
Op de bumpy terugweg was een busje vastgeraakt in de modder en moest die van ons er keihard en al scheef hangend langs. We werden alle kanten opgegooid en ik stootte mijn hoofd loeihard tegen een handgreep. Hoofdpijn, bult en wondje op mijn wenkbrauw, maar geen blijvende schade.
Overdag is het heerlijk, maar hier in de woestijn is het 's nachts koud. Dus legging, shirt met lange mouwen en sokken aan, mijn lakenzak in hun dikke slaapzak en daar dan nog een dikke deken overheen. Zo hou ik het wel warm!
Er liep een kudde geiten langs en een bruine geit bleef luid mekkerend achter. De kudde liep gewoon door, maar uiteindelijk maakte een zwarte geit zich los uit de kudde, draaide zich om en begon te roepen. De bruine riep terug maar bleef stug staan. Na lange tijd liep de zwarte helemaal terug naar de bruine, bleef even staan en liep toen door naar de rand van het kamp waar hij bleef roepen tot er een man aankwam die de bruine ging halen. Toen was de zwarte stil en liep op zijn gemak het kamp door. Hoezo domme geiten?
Na de lunch weer een bumpy ride naar de plek vanwaar we een relaxte wandeling van zo'n 45 minuten maakten naar een kleine waterval. Weer een bumpy ride en nu gingen we voor het echte werk. Ongeveer 2 uur lang lopen, klimmen en klauteren over een zandweg, rotsblokken en bergwanden. Ook moesten we regelmatig het stroompje oversteken en dat betekende dus van rotsblok naar rotsblok springen. Uiteraard is er op zo'n steen maar ruimte voor 1 voet, stroomt het water er snel overheen en heb je je dagrugzak met camera bij je. Op de terugweg was ik het op een gegeven moment zat, trok mijn sokken en schoenen uit en liep er doorheen. Het water kwam net tot aan mijn knie, maar ik kon niet zien waar ik mijn voeten moest zetten. Oja, en het was koud! Maar de akeligste stukken waren de hele smalle, aflopende richeltjes vol kleine wegrollende steentjes. Op een gegeven moment zat ik eigenlijk een soort van vast. Ik wist niet meer waar ik een voet of hand kon plaatsen zonder dat ik naar beneden zou vallen. De man die voor me klauterde zag het, kwam een klein stukje voor me terug en vertelde me wat ik moest doen. Het ging maar om een meter, maar het hielp wel! Toch was het een schitterende 'wandeling', want als je even niet hoefde op te letten waar je je voeten moest zetten en dus op kon kijken zag je een schitterende vallei. Een soort van Lord of the Rings scenery.
Op de bumpy terugweg was een busje vastgeraakt in de modder en moest die van ons er keihard en al scheef hangend langs. We werden alle kanten opgegooid en ik stootte mijn hoofd loeihard tegen een handgreep. Hoofdpijn, bult en wondje op mijn wenkbrauw, maar geen blijvende schade.
Overdag is het heerlijk, maar hier in de woestijn is het 's nachts koud. Dus legging, shirt met lange mouwen en sokken aan, mijn lakenzak in hun dikke slaapzak en daar dan nog een dikke deken overheen. Zo hou ik het wel warm!
-
02 September 2018 - 06:01
Kelly:
Whaha zoek de gerbil hebben wij ook!
Van de bumpy rit een bult en wondje overgehouden, maar op je blote voeten door water waar je de bodem niet van ziet houdt je niets aan over...weird jij! -
02 September 2018 - 09:45
Joyce:
Zus, hele vreemde hobby houd jij er op na :) Prachtige foto's en mooie verhalen, ik ben blij dat jij daar zit en alle lol hebt en ik het vanuit hier mag bekijken. Have fun!
-
02 September 2018 - 12:56
Fred:
Zo te lezen heb je genoeg eerstmalige ervaringen opgedaan daar in Mongolië. Geen Buddha, geen donkere kindertjes, geen solo-uitstapjes. Ben benieuwd naar je verdere verhalen, kom maar op! ;o)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
