Olifanten, een koe en een everzwijn

Toen ik vrijdag op mijn werk kwam stond er een koe aan de boom vast gebonden waar we normaal gesproken onze fiets onder zetten. Alhassan stond al op wacht: "Madame Phily,do not put your bike there!Is dangerous cow. Killed a child!" "Really Alhassan, did it kill a child?" "Yes, killed. Not death but killed." Ohhhkeee, killed but not dead. Dat scheelt.

Na het werk snel naar het busstation. 's Morgens vroeg had ik voor Roos en mij al tickets gekocht voor de Metromass naar Mole National Park. De vertrektijd van de bus is 13.30 uur, dus toen we om 14.30 uur vertrokken vonden we dat het heel snel ging. De Metromass is een grote bus, maar zat evenzogoed propvol. Zelfs in het middenpad stonden en zaten mensen. Aangezien de rit 3 tot 4 uur duurt, waren we blij dat we stoelen hadden. Natuurlijk zijn verreweg de meeste wegen niet geasfalteerd, dus hobberdebonkten we vrolijk over de dirtroads.
Rond 6 uur kwamen we in Mole aan. Net op tijd om te kunnen zien dat het zwembad uitkeek over een prachtig panorama. Omdat een kamer ons budget te boven ging en je voor de dormitory's niet kon reserveren, waren we blij te horen dat er nog plaats was.
Toen Roos de deur van de slaapzaal naar de badkamer opende, kwamen 3 grote kakkerlakken haar tegemoet.Met een grote sprong naar achter sloeg ze de deur weer dicht. De volgende 2 dagen bestond mijn taak er dus uit om de door spray verdoofde kakkerlakken te vangen en buiten te deponeren.
In het bovenste stapelbed, onder een langzaam draaiende ventilator, bracht ik een 1e warme en klamme nacht door. Daardoor was ik de volgende ochtend voor 6 uur alweer buiten. Uitkijkend over de waterplaats ver onder mij zag ik al snel de eerste olifant en strepen in het water die alleen maar krokodillen konden zijn.
Natuurlijk was Roos op tijd wakker voor de safariwalk, en met 8 anderen en een gids gingen we op weg.
Bij de waterplaats genoten we van de aanblik van badende olifanten. Volgens de gids moet je normaal gesproken 50 meter afstand houden tussen jou en een olifant, maar omdat deze in het water stonden en dus niet snel konden bewegen door de modder was een afstand van 10 meter oke.
Nu kan ik je vertellen dit heel weinig is. Zeker als een heel grote bul je geen tel uit het oog verliest. Maar wat een geweldig beeld! Badende en spelende olifanten bijna onder handbereik. Ik was zo onder de indruk dat ik alleen maar foto's maakte, en pas later besefte dat ik ook kon filmen. Na de waterplaats hebben we nog een uur rond gelopen en veel antilopen en everzwijnen gezien. Toen toch nog maar even naar de waterplaats, deze keer iets verder bij de badende olifanten vandaan, maar toen heb ik wel gefilmd. Ik hoop dat ik dat straks kan plaatsen. Ook het filmpje met wegrennende herten kan zo op Animal Planet.

Omdat het eten bij het zwembad behoorlijk prijzig was en we druk zaten te rekenen en steeds boven ons budget uitkwamen (ontbijt hadden we al gedaan met crackers) waren we blij met de ontdekking van een vrouwtje dat min of meer clandestien maaltijden verkocht. Dus bij haar de lunch besteld. En inderdaad, toen we op de afgesproken tijd kwamen was ons eten al klaar. De borden en pannetjes waren niet brandschoon, maar het smaakte er niet minder op. Diner besteld en nog even lekker naar het zwembad. Wat een leven! Zwemmen en dan onder de parasol kijken naar de olifanten beneden.
Terwijl we samen aan een houten picknicktafel zaten te eten (verder had blijkbaar niemand ons eettentje ontdekt) kwam er vanuit het donker een everzwijn (warthog) aangehobbeld. Roos met een sprong op mijn bank, niet van plan er nog vanaf te komen. Nu zien die beesten er inderdaad heel vervaarlijk uit, hoewel deze wel aardig tam leek. Hij legde zijn kop op de bank waar Roos net nog zat, en keek zo schuin naar ons op. Helaas kan ik je daar geen foto van laten zien, omdat die op Roos' toestel zit. Maar je moet van me aannemen dat het geen gezicht is, en de meest vreemde tafelgenoot die ik ooit heb gehad!