Laatste bericht
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Phily
07 Mei 2008 | Ghana, Kokrobite
Ja, het laatste bericht... Om het voor mezelf af te sluiten wil ik dat toch ook graag plaatsen. Plus dat er bij het vorige verhaal nog een paar foto's moesten.
Toen ik vorige keer terugkwam uit Accra was het ineens heel druk in Kokrobite. Veel Ghanezen op het strand en nieuwe gasten bij Big Millies. Volop leven in de brouwerij dus weer. Reggae muziek klonk over het strand en overal langs en in het water zag je dansende mensen. 's Avonds was er een optreden van een traditionele dans- en drumband. Allemaal heel gezellig dus.
Zaterdagochtend bij het ontbijt raakte ik in gesprek met een Amerikaanse. Ze ging gedag zeggen in het Liberische vluchtelingenkamp waar ze een poosje als vrijwilligster had gewerkt. Dat klonk interesanter dan een dag aan het strand, dus heb ik me bij haar aangesloten. En zo kwam het dat ik ineens tussen de heel dicht op elkaar gebouwde huisjes liep, luisterend naar de verhalen die een jonge Liberiër me vertelde. Veel verdriet, onzekerheid, angst, boosheid maar vooral de zo bekende Afrikaanse gelatenheid. Kennis gemaakt met een heel bijzondere vrouw die, naast haar eigen 3 kids, 18 in de steek gelaten kinderen in haar kleine huis heeft opgenomen. Het laatste jongetje, 4 jaar oud, was net 2 dagen ervoor gebracht. Er is een 11-jarig meisje dat toen ze 9 was door haar moeder is gedumpt, een kleintje van nog geen jaar die vreselijk serieus kijkt en steeds lichamelijk contact zoekt, een ventje met de ironische naam Lucky boy, en allemaal zijn ze even lief voor elkaar. Weer een dag om te onthouden!
Zondag heb ik mezelf op een massage getracteerd, een laatste zonnebad genomen en een laatste praatje gehouden met iedereen. En toen was maandag het afscheid daar en ben ik nu alweer thuis.
Ik heb geweldig genoten van mijn tijd in Ghana en er ontzettend mooie herinneringen aan overgehouden.
Ghana, het land van mooi gespierde mannenlijven en zelfbewuste, krachtige vrouwen. Waar aan iets ruiken heel onbeleefd is, maar waar men onbeschaamd rochelt, in zijn neus peutert en zijn neus in de lucht snuit. Waar de mannen hand in hand lopen, moslims en christenen vreedzaam naast en met elkaar leven, waar je alles kunt verwachten en van niets zeker kan zijn. Waar ik 4 maanden heb genoten en geleerd, ben ontroerd en verbaasd, in de cultuur ben ondergedompeld en weer boven komen drijven. Waar 'patience' een andere betekenis heeft gekregen en 'yes' zelden echt een bevestiging was. Ik zal het zeer zeker missen!
Toen ik vorige keer terugkwam uit Accra was het ineens heel druk in Kokrobite. Veel Ghanezen op het strand en nieuwe gasten bij Big Millies. Volop leven in de brouwerij dus weer. Reggae muziek klonk over het strand en overal langs en in het water zag je dansende mensen. 's Avonds was er een optreden van een traditionele dans- en drumband. Allemaal heel gezellig dus.
Zaterdagochtend bij het ontbijt raakte ik in gesprek met een Amerikaanse. Ze ging gedag zeggen in het Liberische vluchtelingenkamp waar ze een poosje als vrijwilligster had gewerkt. Dat klonk interesanter dan een dag aan het strand, dus heb ik me bij haar aangesloten. En zo kwam het dat ik ineens tussen de heel dicht op elkaar gebouwde huisjes liep, luisterend naar de verhalen die een jonge Liberiër me vertelde. Veel verdriet, onzekerheid, angst, boosheid maar vooral de zo bekende Afrikaanse gelatenheid. Kennis gemaakt met een heel bijzondere vrouw die, naast haar eigen 3 kids, 18 in de steek gelaten kinderen in haar kleine huis heeft opgenomen. Het laatste jongetje, 4 jaar oud, was net 2 dagen ervoor gebracht. Er is een 11-jarig meisje dat toen ze 9 was door haar moeder is gedumpt, een kleintje van nog geen jaar die vreselijk serieus kijkt en steeds lichamelijk contact zoekt, een ventje met de ironische naam Lucky boy, en allemaal zijn ze even lief voor elkaar. Weer een dag om te onthouden!
Zondag heb ik mezelf op een massage getracteerd, een laatste zonnebad genomen en een laatste praatje gehouden met iedereen. En toen was maandag het afscheid daar en ben ik nu alweer thuis.
Ik heb geweldig genoten van mijn tijd in Ghana en er ontzettend mooie herinneringen aan overgehouden.
Ghana, het land van mooi gespierde mannenlijven en zelfbewuste, krachtige vrouwen. Waar aan iets ruiken heel onbeleefd is, maar waar men onbeschaamd rochelt, in zijn neus peutert en zijn neus in de lucht snuit. Waar de mannen hand in hand lopen, moslims en christenen vreedzaam naast en met elkaar leven, waar je alles kunt verwachten en van niets zeker kan zijn. Waar ik 4 maanden heb genoten en geleerd, ben ontroerd en verbaasd, in de cultuur ben ondergedompeld en weer boven komen drijven. Waar 'patience' een andere betekenis heeft gekregen en 'yes' zelden echt een bevestiging was. Ik zal het zeer zeker missen!
-
07 Mei 2008 - 09:21
Caro:
Ben even stil van je laatste verhaal..en zoals jij Ghana zult gaan missen, zal ik je prachtige verhalen en foto's gaan missen...maar ben ik blij dat je heelhuids terug bent en een vracht en pracht aan mooie herinneringen mee naar huis hebt genomen.
xoxo -
07 Mei 2008 - 09:26
Ellen:
Wat een verhaal weer. Zit sinds ma op de VBD, en bij toeval zag ik je mail en gelijk naar je bericht gaan kijken. Weer een heel bijzonder verhaal lieverd! Ik geloof zeker dat je het gaat missen. Wie weet kom je er nog eens weer. Je bent in iedergeval weer veilig thuis. In het gewone Nederland, maar wel weer lekker toch! en erg mooi weer!
Zal het missen hoor! Het was altijd een mooi begin van mijn dag.
Bel je snel.
Staat een afspraak gepland, Caro komt ook, op 23 mei as bij mij. Je hoort het nog.
Dikke kus
Ellenxxxxxx -
07 Mei 2008 - 11:42
Lucie:
Hoi Phily, weer terug in het kikkerlandje met alle veiligheid en onveiligeheid, maar met zoveel mogelijkheden. Je hebt een mooie levenservaring opgedaan en je zal heel tevreden terugkijken. Ook heel tevreden met jezelf dat je dit toch maar weer gedaan hebt. Ik vind het leuk om snel af te spreken, maar er zullen er wel meer willen. Ik hoor het wel van jou. Kus Lucie en Jan -
08 Mei 2008 - 06:14
Fred:
Hoi Phily,
dank je wel voor het delen van je mooie, bijzondere ervaringen tijdens 4 maanden in Ghana. Ik hoop dat je in staat zult zijn de meest bijzondere elke dag met je mee te dragen zodat ze je dag opvrolijken of een extra dimensie geven.
'k Ben benieuwd te gaan zien hoe je nu iets anders in het leven staat....het omgaan met en helpen van mensen is een fantastische bezigheid waar jij steeds heel goed en betrokken in bent. Ik schat zo in dat de Ghanezen, jong en oud, die jouw hulp, aandacht en humor niet meer ontvangen je nu al missen.
Dank je voor je stories en foto's, ik wens je gauw weer op reis.
Kuzzzzzzz !
-
08 Mei 2008 - 07:55
Anja:
wat zal jij een hoop indrukken in je hoofd hebben nog, moet je maar lang nog van genieten hoor. Ik zal je verhalen missen, is toch een beetje bij het opstarten van mijn werk gaan horen,eerst even jouw verhalen en foto's. Fijn dat je weer veilig thuis bent, ik hoop je de 23e te zien. liefs, anja -
11 Mei 2008 - 07:35
Lien:
Hey dag Phily,
hoe was je terugreis nog verlopen?
De onze viel goed mee, echt wel vermoeiend die 6uur wachten in Heathrow, maar dat was het zeker waard voor het blije weerzien met iedereen!
Kan je al wat wennen aan alle luxe hier?
Ik zit tot over m'n oren in het schoolwerk .. bah*bah*
Tot de volgende ... dikke kussen, Lien. -
13 Mei 2008 - 11:21
Joop:
Heb genoten van je verhalen en foto's. Bel je binnenkort. Liefs. -
31 Mei 2008 - 12:21
Andrea:
Hallo,
Ik ben zelf vorig jaar in Ghana geweest, en stiekem kijk ik af en toe naar mensen hun verhalen en foto's die er nu zijn. Zelf heb ik ook een tijd in de compound gewoond waar jij ook was. Het is echt goed te zien hoe Anthony en alle kids vooruit zijn gegaan. Ze hebben nu mooiere kleren en ze zien er echt goed uit. Mooi om te zien. Ik hoop dat je het ook zo leuk hebt gehad.
Groetjes Andrea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
