Heksenkamp
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Phily
19 Februari 2008 | Ghana, Gambaga
Zaterdag de 16e sta ik om 5 uur op. Tanden poetsen en wat spulletjes in een tas doen. Zachtjes naar de schuur om mijn fiets te pakken ... mijn gastvader ligt ernaast te slapen ... sssst ... In het stille donker tussen 2 compounds in gaat mijn telefoon. Ik schrik me rot, wat een herie! Het is Roos, ze staat al aan de zandweg. In het pikkedonker rijden we snel op de de door de volle maan verlichte zandweg. Zoveel mogelijk de kuilen en scherpe stenen ontwijkend, maar er soms frontaal inknallend. Op de drukke weg is er het eerste stuk nog steeds geen verlichting, dus is het dubbel uitkijken. Nu moet je dat sowieso, want de doorsnee Ghanees steekt over of stopt zonder te kijken. En op een fiets zonder werkende bel moet je dan wel eens een noodstop of rare slinger maken. Maar met een scherp 'tssss' los je een hoop op. Dat is niet onbeleefd, maar de gewone manier op iemands aandacht te trekken. Van koekjesverkoopster tot collega vrijwilliger, iedereen reageert erop.
Maar goed, om 6 uur zijn we zonder ongelukken bij het busstation geariveerd. We kopen een kaartje voor de tro-tro naar Gambaga en dan begint het grote wachten. Een tro-tro vertrekt namelijk pas als hij vol zit. In dit geval zal dat 5 uur duren. Ja, 5 uur! In de tussentijd maken we foto's en voeren we gesprekken. Zoals "How?" "Fine." en "I like your phone." "Me too." " Give me." "No." en natuurlijk
"I want to be your friend." "Sure." "Give me your phone number so I can contact you." "I don't have a phone number." "But how can I find you?" "You found me now."
Tegen de tijd dat we vertrekken heeft Roos zich over laten halen om een tasje kleding en wat geld mee te nemen voor een vrouw in Gambaga. Ze zal klaarstaan op het station.
We zitten voorin met achter ons een stuk of 20 Ghanezen en eentje op het dak. Het eerste deel van de reis gaat over een lange, rechte, saaie weg. Dat vinden niet alleen wij, maar ook de chauffeur die volgens mij wel erg veel met zijn ogen knippert. Tegen hem praten en snoepjes voeren dus maar. Dan rijden we een zandweg op vol kuilen en hobbels, waar we uiteraard vol gas overheen gaan. De knul op het dak zal het wel naar zijn zin hebben! Na een woeste rit vantotaal 2,5 uur zijn we er. De vrouw van het pakje staat er netjes (met baby op haar rug en twee grote kinderen naast haar) en vraagt waar we heen gaan. Aangezien we nog geen slaapplaats hebben geboekt vragen we of ze ons naar het Norrip Guesthouse brengt. Zo arriveren we na zo'n 20 min lopen met gevolg bij het guesthouse.Daar hebben ze een kamer voor ons, dus tot zover gaat ales voorspoedig. De kamer heeft een douche, gewoon toilet, 2 persoonsbed en een SPIEGEL!!! Oh, dus zo zie ik er tegenwoordig uit. Goh ...
De guesthouse man belt de gids van het heksenkamp. Die komt onGhanees snel. We moeten eerst bij de chief langs. Praatje maken, kolanoten geven, toestemming vragen, foto's maken. Dan lopen we naar het kamp. Dat bestaat uit allemaal kleine hutjes waar alleen maar vrouwen en een paar meisjes wonen. De vrouwen komen uit heel Ghana, maar ook uit Burkino Faso en Togo.
Natuurverschijnselen en ziekten, van polio tot impotentie, worden verklaard vanuit tovenarij. Maar ook het over iemand dromen kan betekenen dat diegene jouw geest wil overnemen.Dikwijls is een jaloerse buurvrouw of andere vrouw in een polygaam huwelijk degene die de beschuldiging uit. De aanklager en beschuldigde gaan naar de chief van Gambaga, die een guinea fowl (Ghanese kip) zijn strot door snijdt. Valt het beest voorover dan ben je schuldig, valt het naar achter onschuldig. Ja, het is heus waar!
Er is een nieuwe vrouw. Ze vertelt dat haar rivale haar heeft beschuldigt, maar dat ze echt geen heks is. De oudste vrouw van het kamp (die er al 30 jaar zit) lacht: "Ze weet nog niet beter omdat ze er pas is. Dat komt nog wel."
We maken een rondje, nemen foto's, glimlachen en knikken. Omdat hekserij van moeder op dochter wordt doorgegeven, moeten de dochters vaak ook mee. Het is heel dubbel: aan de ene kant zijn al deze vrouwen gevangenen die zonder toestemming het dorp niet mogen verlaten, aan de andere kant hebben ze hier een veilig toevluchtsoord in eenland waar de bechuldiging van hekserij nog steeds de dood kan betekenen. De vrouwen leven van liefdadigheid en het verkopen van brandhout. Nu zijn het er 'nog maar' 80, het waren er meer dan 200.
Simon's werk bestaat uit, naast het rondleiden van een enkele toerist, het afreizen van de dorpjes van herkomst. Hij geeft voorlichting over hekserij (en het al of niet bestaan ervan) en vraagt of de verbannen vrouw terug mag komen. Omdat er steeds meer geschoolde dorpelingen zijn, kan dat vaak. Na terugkomst van de vrouw komt Simon nog eens langs om te kijken of alles wel echt goed gaat.
Er is echter veel geld nodig. Voor de vrouwen, de enige waterkraan in het kamp die een Canadese stichting jaren geleden heeft geschonken maar die nu dicht is omdat er eerst een rekening van 500 cedi (1 euro is 1,40 cedi) moet worden betaald, het heen weer reizen van Simon, schoolboeken voor de kinderen, etc.
's Avonds praten Roos en ik na. Het heeft indruk gemaakt en Roos heeft geld mee gekregen vanuit Nederland om 'iets goeds mee te doen.'
De volgende ochtend lopen we weer om 5 uur buiten in het donker. De weg naar de busstop moet niet moeilijk te vinden zijn, aangezien het 1 weg was. Toch lukt het ons natuurlijk om te verdwalen, en lopen we als motten op elk lichtje af. Tot we een vrouw tegenkomen die met ons mee loopt. En ons dan overgeeft aan een man die verder mee loopt. Natuurlijk moet 1 van ons met hem trouwen, maar we roepen in koor dat we al getrouwd zijn.
Het busje komt al snel, en deze keer zitten we met 25 volwassenen en 3 kleine kinderen echt helemaal nokvol!
Maar goed, om 6 uur zijn we zonder ongelukken bij het busstation geariveerd. We kopen een kaartje voor de tro-tro naar Gambaga en dan begint het grote wachten. Een tro-tro vertrekt namelijk pas als hij vol zit. In dit geval zal dat 5 uur duren. Ja, 5 uur! In de tussentijd maken we foto's en voeren we gesprekken. Zoals "How?" "Fine." en "I like your phone." "Me too." " Give me." "No." en natuurlijk
"I want to be your friend." "Sure." "Give me your phone number so I can contact you." "I don't have a phone number." "But how can I find you?" "You found me now."
Tegen de tijd dat we vertrekken heeft Roos zich over laten halen om een tasje kleding en wat geld mee te nemen voor een vrouw in Gambaga. Ze zal klaarstaan op het station.
We zitten voorin met achter ons een stuk of 20 Ghanezen en eentje op het dak. Het eerste deel van de reis gaat over een lange, rechte, saaie weg. Dat vinden niet alleen wij, maar ook de chauffeur die volgens mij wel erg veel met zijn ogen knippert. Tegen hem praten en snoepjes voeren dus maar. Dan rijden we een zandweg op vol kuilen en hobbels, waar we uiteraard vol gas overheen gaan. De knul op het dak zal het wel naar zijn zin hebben! Na een woeste rit vantotaal 2,5 uur zijn we er. De vrouw van het pakje staat er netjes (met baby op haar rug en twee grote kinderen naast haar) en vraagt waar we heen gaan. Aangezien we nog geen slaapplaats hebben geboekt vragen we of ze ons naar het Norrip Guesthouse brengt. Zo arriveren we na zo'n 20 min lopen met gevolg bij het guesthouse.Daar hebben ze een kamer voor ons, dus tot zover gaat ales voorspoedig. De kamer heeft een douche, gewoon toilet, 2 persoonsbed en een SPIEGEL!!! Oh, dus zo zie ik er tegenwoordig uit. Goh ...
De guesthouse man belt de gids van het heksenkamp. Die komt onGhanees snel. We moeten eerst bij de chief langs. Praatje maken, kolanoten geven, toestemming vragen, foto's maken. Dan lopen we naar het kamp. Dat bestaat uit allemaal kleine hutjes waar alleen maar vrouwen en een paar meisjes wonen. De vrouwen komen uit heel Ghana, maar ook uit Burkino Faso en Togo.
Natuurverschijnselen en ziekten, van polio tot impotentie, worden verklaard vanuit tovenarij. Maar ook het over iemand dromen kan betekenen dat diegene jouw geest wil overnemen.Dikwijls is een jaloerse buurvrouw of andere vrouw in een polygaam huwelijk degene die de beschuldiging uit. De aanklager en beschuldigde gaan naar de chief van Gambaga, die een guinea fowl (Ghanese kip) zijn strot door snijdt. Valt het beest voorover dan ben je schuldig, valt het naar achter onschuldig. Ja, het is heus waar!
Er is een nieuwe vrouw. Ze vertelt dat haar rivale haar heeft beschuldigt, maar dat ze echt geen heks is. De oudste vrouw van het kamp (die er al 30 jaar zit) lacht: "Ze weet nog niet beter omdat ze er pas is. Dat komt nog wel."
We maken een rondje, nemen foto's, glimlachen en knikken. Omdat hekserij van moeder op dochter wordt doorgegeven, moeten de dochters vaak ook mee. Het is heel dubbel: aan de ene kant zijn al deze vrouwen gevangenen die zonder toestemming het dorp niet mogen verlaten, aan de andere kant hebben ze hier een veilig toevluchtsoord in eenland waar de bechuldiging van hekserij nog steeds de dood kan betekenen. De vrouwen leven van liefdadigheid en het verkopen van brandhout. Nu zijn het er 'nog maar' 80, het waren er meer dan 200.
Simon's werk bestaat uit, naast het rondleiden van een enkele toerist, het afreizen van de dorpjes van herkomst. Hij geeft voorlichting over hekserij (en het al of niet bestaan ervan) en vraagt of de verbannen vrouw terug mag komen. Omdat er steeds meer geschoolde dorpelingen zijn, kan dat vaak. Na terugkomst van de vrouw komt Simon nog eens langs om te kijken of alles wel echt goed gaat.
Er is echter veel geld nodig. Voor de vrouwen, de enige waterkraan in het kamp die een Canadese stichting jaren geleden heeft geschonken maar die nu dicht is omdat er eerst een rekening van 500 cedi (1 euro is 1,40 cedi) moet worden betaald, het heen weer reizen van Simon, schoolboeken voor de kinderen, etc.
's Avonds praten Roos en ik na. Het heeft indruk gemaakt en Roos heeft geld mee gekregen vanuit Nederland om 'iets goeds mee te doen.'
De volgende ochtend lopen we weer om 5 uur buiten in het donker. De weg naar de busstop moet niet moeilijk te vinden zijn, aangezien het 1 weg was. Toch lukt het ons natuurlijk om te verdwalen, en lopen we als motten op elk lichtje af. Tot we een vrouw tegenkomen die met ons mee loopt. En ons dan overgeeft aan een man die verder mee loopt. Natuurlijk moet 1 van ons met hem trouwen, maar we roepen in koor dat we al getrouwd zijn.
Het busje komt al snel, en deze keer zitten we met 25 volwassenen en 3 kleine kinderen echt helemaal nokvol!
-
19 Februari 2008 - 17:06
Caro:
Geweldig verhaal en zo mogelijk, nog geweldiger foto's!!!!!Wat een avonturen joh...wat zou ik graag ff om 'n hoekje kijken!Niet te lang hoor, 't maisveld is niets voor mij!Lieverd, wat mis ik je!!! xoxoxo -
19 Februari 2008 - 18:44
Cor D:
Hoi meis. wat een verhaal, ik geniet ervan. deze reisgids maar eens naar de ketel sturen. dank voor je berichten, beleef en geniet!! doei !!! -
19 Februari 2008 - 20:37
Kel:
Oh nee! Moeten wij nu ook komen aangezien wij heksendochters zijn...
Hier alles prima, behalve het ziekenhuis verhaal dan haha
Miss you xx -
20 Februari 2008 - 04:09
Fred:
Nooit geweten dat je in Ghana als Nederlandse Madame Mik Mak een eigen wc krijgt ter grootte van een badmintonveld....wel lekker eigenlijk dat je elke dag op een ander plekje je ding kunt doen....toch ? Maar eh...als jij tzt weer vertrekt komt er dan een ruimploegje of beschouwt iedereen het als goede mest waarop de aardappelen het goed zullen doen ?
Zo'n bezoekje als je nu beschrijft geeft een geweldig beeld van wat er allemaal leeft en hoe mensen met elkaar omgaan. Je signalering dat er meer geschoolde mensen zijn en hun effect op lokale besluitvorming is treffend.
Overigens...je kunt zo aan de slag als heksenfotografe....mooie close up plaat...zo wil ik er absoluut meer zien !
'k Zie uit naar je verhaal over volgende uitstapjes,
X -
20 Februari 2008 - 08:01
Stephanie:
wat een geweldig verhaal weer! ben toch wel beetje jaloers...op je verhalen en belevingen, niet op de omstandigheden.
geniet ervan
x -
20 Februari 2008 - 08:40
Rachel:
Als je nog iets bruiner wordt, zien we geen verschil meer..haha!!
xxx -
20 Februari 2008 - 11:04
Anja :
wat een verhaal weer, ik zie t ook helemaal voor me, jullie in t donker op je fietsje en dan met zoveel mensen in t busje, Wat een uitje zeg. t enige wat mij niet zo aanspreekt is je veldje, lijkt me niks en zeker niet met, wat deje vorige keer vertelde, die slangen
ik zou niet op mijn gemak zijn. nou ik ben benieuwd naar je volgende avonturen, liefs, anja -
20 Februari 2008 - 15:29
Ma:
phily als je toch zo vroeg opstaat kan je vanavond om 4uur de maansverduisreing zien en je mobiel uit die mensen schrikken zich rot als die weer afgaat ,je ziet er leuk uit(spiegel niet nodig)in je (me)tro-tro.wat dacht je heksen?moet ik bij zijn nou van moeder op dochter werkt hier niet,hahaha. lekker koppie dat jochie.tot het volgend verhaaltje hardstikke spannend elke keer.
dikke kus ma. -
21 Februari 2008 - 09:33
Ineke:
Geweldig! Prachtige foto's en spannend om te lezen. ( Je kunt altijd nog een boek gaan schrijven, als je terug bent, talent heb je! ) Geniet, en pas op jezelf! Liefs, en ik wacht vol spanning op het volgende avontuur. -
21 Februari 2008 - 12:08
Ellen:
Hoi meis wat een verhaal zeg. Leuke foto's. Heksen!!!! Nou ja. Je ziet er goed uit. Altijd leuk om je even op de foto te zien. Oh joh, die avonturen van jou. Iedere keer weer geweldig om te lezen.Oh en dan die wc. Brrrr.....Niks voor mij, maar ik neem mijn petje af voor je. Geniet van al die geweldige avonturen. Ik geniet mee.
Liefsxxxx
-
22 Februari 2008 - 20:39
Wil:
Hoi Phily, in een woord super al die verhalen van je. Ik smul er gewoon van. Volgens mij is het daar echt zoals je had gewild en geniet je zelf ook met volle teugen. Ook je foto's zijn geweldig. Geeft het goed weer wat je schrijft. Blijf genieten en ben benieuwd naar je volgende belevenis.
Liefs Wil -
23 Februari 2008 - 10:37
Marlene W.:
Hoi Phily, Wat kun jij je avonturen, mooi vertellen, ik voel bijna de plakkerige hitte.Ik vind het nog steeds super stoer dat je dit onderneemt. Ik belijf je beslist volgen,
hug Marlene(thd) -
26 Februari 2008 - 11:54
Patricia:
Een heksenkamp ??? en het gaat over van moeder op dochter. Ik snap nu waarom buddha het zo leuk heeft bij Dees, het blijft gewoon in de familie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
