Iban Longhouse, Batang Ai

Met Bong een rit van 4 uur voor de boeg om naar de Iban Longhouse te gaan in Batang Ai. Maar eerst stoppen bij het Orang Oetang opvangcentrum. Daar worden de in beslag genomen en verweesde Orang Oetangs opgevangen en getraind om weer terug te gaan naar de jungle. Ze leven in het wild en moeten voor hun eigen voedsel zorgen. Maar 2x per dag wordt er, op een platform, fruit neergelegd voor degenen die dat willen. Dan kun je ze, van een afstandje, bekijken. Als je geluk hebt, tenminste. Er is 1 volwassen
mannetje, en wij hadden het geluk hem heel even te kunnen bekijken. Wat een langharig monster! De peuter die later kwam was een stuk aandoenlijker.

De volgende stop was de peperplantage. 60% van alle witte en zwarte peper komt uit Borneo. Wat we ook zagen was een groente genaamd Lufa. Dat is een soort dikke courgette die als groente wordt gegeten als hij rijp geplukt wordt. Blijft hij hangen tot hij bruin wordt, dan wordt de schil eraf gepeld. Wat dan overblijft is een net van harde vezels die hier als scrubspons wordt gebruikt.

Daarna was het lunchtijd! Stoppen bij de plaatselijke markt, zodat we gelijk kado's konden kopen voor de Iban chief. Dat is hier nl gebruikelijk. In dit longhouse wonen 37 families, en voor iedere familie moet iets worden meegenomen. Meestal snoepgoed voor de kinderen. Wij kochten zakjes chips en lolly's. Beetje over de markt lopen, onze zintuigen maakten overuren. Geur en kleur streden om aandacht, om over de levende, door elkaar krioelende vissen maar niet te spreken. En wat dacht je van de zakjes in stukken gehakte python? Iederen knikte ons weer vriendelijk toe, ook toen we wegsprongen van de bak vingerdikke, witte maden. IEUWWW!!! "Makan, makan!" riep het vrouwtje. En ze maakte er eetgebaren bij. Jahaaaa, IEUWWW dus!

Het laatste stuk moest weer per boot worden afgelegd. Tattoomamnnetje voorin (de Iban mannen zijn allemaal van top tot teen getatoeerd), een andere achterin en wij op een plankje in het midden in een (natuurlijk) niet helemaal waterdichte boot.
In het dorp aangekomen was er een groep van 25 leerlingen en 7 leraren uit Singapore. Drukke boel maar wel gezellig. We hadden al snel hele gesprekken met een aantal leraren. De leerlingen durfden niet. De douches deden het niet (niet genoeg druk), dus voor zonsondergang een rivershower was gewenst. Kelly en ik als een speer in onze bikini naar beneden de rivier in, voordat heel Singapore zover was. Die trouwens allemaal geheel gekleed in bermuda en t-shirt te water gingen. En dan nog jongens en meisjes gescheiden. Mooi gezicht met de Iban kinderen in hun blootje er tussen door!

Het eten van Bong was voortreffelijk! En genoeg voor 6 mensen. Geen nood, wat wij overlieten werd opgegeten door de Ibanvrouwen in de keuken.
Na het eten werd er een traditionele dans opgevoerd door 2 mannen en 2 vrouwen. Uiteraard moest er daarna meegedanst worden. Soort Maleisische polonaise, maar dan wat sierlijker.

Nog even een slokje rijstwijn en dan ook nog maar de zelfgestookte rijstwhiskey geproefd (maken wij onze ramen mee schoon). Toen was het wel bedtijd. In een kleiner longhouse naast dat van de Iban waren kamers voor de gasten. Aan twee kanten hingen er klamboe's naast elkaar. Rieten schotje ertussen en van je buurman zag je niet zoveel. Van je overburen des te meer, maar goed ... Gehorig was het zeker, je hoorde geen verschil tussen het snurken van de buurman of het gegiechel van de leerling een kamer verder. Jongens en meisjes lagen in aparte kamers, maar leraren en leraressen niet. Die lagen gezellig bij ons. En Bong natuurlijk ook. Van slapen kwam bij ons niet veel, ondanks de oordoppen. Snurken, vogelgeluiden, krekels en een hoop niet thuis te brengen junglegeluiden hielden ons uit onze slaap. Dan ook nog eens midden in de nacht met de zaklamp naar het toilet sluipen ... En daar heel goed uitkijken waar je je voeten neerzet, want het is natuurlijk wel een hurktoilet.

Ook het ontbijt was erg lekker: pisang goreng, sponscake, scrambled eggs en zo nog wat meer. Daarna een blowpipe demonstratie waarbij Kelly en ik heel goed presteerden en applaus ontvingen van de Singapore kids. Nog even een hanengevecht (zonder sporen) en gezellig bellenblazen met de Iban kinderen en toen was het alweer tijd om met de boot terug te gaan.

Op je gemak genieten van het natuurschoon om je heen. Het ene moment ruik je de witte bloesem die naar beneden dwarrelt, het andere moment de durians die in de bomen hangen. Af en toe een vogel die een eindje voor ons uit vliegt, een eenzame hagedis die opschrikt van de steen waar hij op ligt en in het water glijdt. De zon die weerkaatst in de stroming en mysterieuze plekken tevoorschijn tovert. De junglegeluiden om je heen, je zou het moeten ervaren!

Nu zijn we dus weer in Kuching. Maar morgenochtend vertrekken we weer vroeg met de shuttle naar het Hilton Resort in de jungle. Daar gaan we (als het weer meewerkt) lekker een dag in de zon liggen. Kadootje van Rachel en Ferry!