Ranthambore Nat. Park

Woensdagochtend 5 uur. We staan op het treinstation van Jaipur. Langs de muur zie ik de eerste Indiase tjitjaks omhoog schieten. Op het perron zoeken we naar het bord waar op staat waar welke wagon stopt. Dat hebben ze hier heel goed voor elkaar. Omdat je genummerde tickets koopt en de treinen heel lang zijn, is het handig te weten waar ‘jouw’ wagon ongeveer stopt. Minder handig is het dat het alleen in het Arabisch aan staat gegeven. En onze kennis van het Arabische alfabet is helaas nul. Dan maar op zoek naar iemand die Engels spreekt. Ook al geen eenvoudige opgave. Maar de aanhouder wint, en uiteindelijk komen we in de juiste wagon op de juiste stoel te zitten. Nou ja, stoel ... In een coupe die bestaat uit links en rechts 3 lagen bankjes boven elkaar zijn er 2 voor ons. Gelukkig zijn de middelste bakjes omhoog geklapt, anders zou je niet eens kunnen zitten. Tegenover mij op het bankje zit een drietal mannen, Gerton zit iets verderop. De drie mannen zijn gekleed in een eenvoudige witte tuniek, eten pasteitjes en fruit, hun blote voeten onder zich gevouwen. Hun baarden bewegen door het heftige kauwen en hun tulbanden raken de bovenste bank. Ook ik deel mee in het eetfestijn, daar kom ik beslist niet onderuit. Op een volgend station komt er een schoonmaker binnen. Hij dweilt de vloer en vergast ons op een flinke lading ‘frisse’ lucht uit een spuitbus. Ondertussen maakt zijn collega de ramen aan de buitenkant schoon met Glassex.
Aangekomen op het station van Sawai Madhopur staat er een mannetje van het Ranthambore Bagh hotel op ons te wachten. Tassen in de jeep en daar gaan we weer. Bij het hotel aangekomen blijkt dat Gerton daar geen kamer maar een tent heeft geboekt. Wetend dat ik dat veel leuker vind grijnst hij van oor tot oor als we naar de tent toe lopen. In de tent staan twee 1-persoonsbedden, 1 klein tafeltje, een mini tafeltje naast 1 van de bedden en een rek met 3 kledinghangertjes. De tent is verdeeld in 2 ruimtes, en achter het slaapdeel is de badkamer. Daarin een wc, wasbak en douche. Luxe tent dus!
Met zijn tweetjes in een jeep worden we naar het Ranthambore Fort gereden. Het barst er van de apen met een zwarte snoet, groene papegaaitjes en parkieten. Ook aan pauwen hier geen gebrek. Het zonlicht laat hun blauwe halzen prachtig opvlammen! Het fort is groot, binnen de muren zijn allerlei tempels en gebouwtjes, en het uitzicht is geweldig. Een paar opgeschoten tienerjongens vragen aan Gerton of ze met mij op de foto mogen. “Only one picture sir?” wat een lol, met een toerist op de foto! Maar vooruit, als dat ze nou blij maakt ... Natuurlijk wil ik dan ook een foto van hen maken, en daar moeten ze vreselijk om giebelen. Maar ze poseren stoer en graag!
Ook de terugweg in de jeep is een feest van hobbels en kuilen. Dan zien we, tussen de bomen door, een tijger op een rots liggen. We zien alleen zijn kop, en mogen om welke reden dan ook niet lang genoeg blijven staan om een foto te maken. Een paar kilometer verderop staat er een menigte de bush in te turen. De toeristen met grote verrekijkers en nog grotere cameralenzen, de locals gewoon met hun eigen ogen. Ik zie niks, maar door met mijn camera flink in te zoomen krijg ik 2 gele vlekken in beeld. Heel hoog op de helling op een rots liggen 2 luipaarden in de zon. Niet te zien met het blote oog, maar met een megacamera krijg je ze er scherp op.
Donderdagochtend om 6.15 is de eerste safari. Met 3 anderen gaan we in een jeep het National Park in. We zijn net binnen wanneer we, ergens in de struiken, een tijger horen brullen. Tevoorschijn komen doet hij echter niet. Wel zien we heel veel apen, herten en ook een beest dat ze Summer deer noemen. (Wat zouden ze daarmee doen als het winter is?) We zien ook heel veel vogels, de een nog mooier dan de ander, en een enkele krokodil. Het park zelf is dor met veel droogstaande rivierbeddingen. Toch staan er ook nog groene bomen en struiken. Wanneer we het park uitrijden duikt er ineens een tijger op. Naast de weg, achter de muur en tussen de bosjes door kunnen we hem een paar meter zien lopen. Helaas weer geen foto kunnen maken!
Terug in de tent ga ik slapen en Gerton lunchen. Ik slaap tot de volgende safari (waarbij we veel minder zien dan ’s morgens) en slaap daarna weer tot na het avondeten. Blijkbaar is slaap vandaag het enige dat ik nodig heb. Volgens Gerton is het eten erg lekker. :-)
Vrijdagochtend nog een mooie safari, maar weer geen tijger. In het hotel zitten 4 mannen die 9 safari’s hebben gemaakt de afgelopen week. En ze hebben bijna iedere keer een tijger gezien. Vaak heel lang en van heel dichtbij. Ook vandaag hadden ze 20 minuten de tijd om spelende tijgerjongen te fotograferen. Moet er wel bij vermeld worden dat ze speciale gids hadden, die je een half jaar tevoren moet boeken. Wat die gids zo speciaal maakt? Geen idee. Misschien ingebouwde tijgerTomTom ofzo. Maar ook zonder tijger op de foto waren het leuke en mooie safari’s! En een welkome groene pauze tussen de steden door.