Tanah Rata
Door: Phily en Kelly
Blijf op de hoogte en volg Phily
27 Oktober 2009 | Maleisië, Kuala Lumpur
Vanuit Georgetown zijn we met een mini-van naar Cameron Highlands gereden. In de van nog 8 toeristen van verschillende nationaliteiten. Het grappige is dat iedereen in een soort coma glijdt op het moment dat je de van in stapt. Bij een stop schrikt iedereen op, om weer in te dutten zodra we weer gaan rijden.
In Tanah Rata, het grootste dorp in Cameron Highlands, een guesthouse opgezocht. Deze keer een met een mega-megabed. Je kan er makkelijk met 4 mensen in slapen zonder last te hebben van elkaar. Dus met 2 lukt het ook wel. Tussen ons liggen de boeken, het horloge en de zaklamp.
Eerst maar eens het dorp in om te kijken wat er hier is. Van de honger hoeven we niet om te komen, want er zijn eigenlijk alleen maar restaurtants. Op de kaart zagen we dat er tracks zijn die je kunt lopen. De kortste leek ons wel wat. :-)
Het 1e uur konden we het hele pad niet vinden, maar uiteindelijk is dat ook gelukt. Nog even een klein hartaanvalletje toen er een slang voor ons het pad overstak. Een 1000-poot zo groot als een pakje sigaretten maakte het compleet. Leuk, als je op je slippers door de jungle struint!
Het begon te regenen (en dan bedoelen we ook regenen!), dus maar weer een massagesalon opgezocht. Vervelend!
Blijkbaar schijnt hier 's morgens de zon, regent het 's middags en 's avonds is het koud. We hebben nu ook geen kamer met fan of airco, maar wel 2 dekens op ons bed.
De volgende dag zijn we met de bus op zoek gegaan naar een aardbeienfarm. De chauffeur zou ons waarschuwen als we eruit moesten. We zagen de ene aardbeienfarm na de ander voorbij komen, maar wij mochten er nog niet uit. Uiteindelijk waren we blijkbaar bij dé farm aangekomen. Er stonden grote borden dat je GEEN aardbeien mocht plukken. Maar in een van de vele kassen was een arbeider die daar heel anders over dacht. Hij voerde ons aardbeien alsof we van de honger omkwamen. En wilde met Kelly op de foto. Op zijn eigen gsm natuurlijk, zodat hij het aan al zijn vrienden kon laten zien. We werden dus gewoon omgekocht! Na een paar foto's vond Kelly het wel weer mooi. Hij hield zijn wijsvinger voor zijn lippen: "Sssst! You understand?" Ja, dat begrepen we al.
Verder gelopen naar een Chinese Boedhistische tempel. In de regen, met onze net gekochte kleurige regenponcho's. De tempel was mooi, met grote goudkleurige beelden. Daarna nog door de smalle straatjes gelopen naar een Hindu tempel, en daarna in de regen wachten op de bus. De bus die stopte was dezelfde als op de heenweg. De chauffeur zag ons eerder dan wij hem. Hij toeterde en stopte. "Come in!"
Vandaag hadden we, lekker makkelijk, een dagtour geboekt. Met een klein clubje mensen (Italianen, Polen, Duitsers en Nederlanders) met de jeep naar de jungle. Het laatste stuk was, door de vele regen, een ervaring op zich. De dustroad was veranderd in een mudroad en we hotsten, botsten en gleden alle kanten op. Soms verdwenen de wielen helemaal in de modder en kwam het water onder de deuren door naar binnen. We hebben er een filmpje van gemaakt en proberen dat straks hierop te zetten.
Een uur of wat klimmen en klauteren door de jungle naar de Rafflesia bloem. Dat is een grote bloem die 10 dagen bloeit en dan insecten aantrekt. Iedereen met de bloem op de foto en dan door naar de waterval. Daar een verfrissend bad nemen. Maar eerst natuurlijk bikini aan. Door ervaring wijs geworden had ik een sarong bij me, die ik ophield als kamerscherm voor Kelly, en daarna andersom. Een stuk makkelijker dan het gewurm van de anderen! Het water was koud en mooi helder.
Na de jungletocht reden we naar een aboriginal village. Daar hebben we leuke foto's gemaakt van een paar schattige kinderen. Daarna naar een theeplantage met fabriek. Helaas regende het inmiddels, maar het uitzicht was even zo goed prachtig.
Nog even bij een vlinderfarm naar binnen en dan toch maar naar een aardbeienfarm. Aardbeien met chocola gaat gelukkig nooit vervelen, net zo min als gebakken aardbeienijs.
Overal waar je hier komt zie je aardbeienfarms, en daar omheen kraampjes met aardbeienkussens, aardbeienschorten, aardbeienparaplu's, aardbeienpantoffels, en alles wat je nog meer kan bedenken. Vreselijk grappig!
Morgen nemen we de bus naar Kuala Lumpur, om vandaar het vliegtuig naar Kuching, Sarawak (bij Borneo) te nemen.
Jullie horen weer van ons!
Oja, enne ... iemand thnxxx voor de fotoruimte.
In Tanah Rata, het grootste dorp in Cameron Highlands, een guesthouse opgezocht. Deze keer een met een mega-megabed. Je kan er makkelijk met 4 mensen in slapen zonder last te hebben van elkaar. Dus met 2 lukt het ook wel. Tussen ons liggen de boeken, het horloge en de zaklamp.
Eerst maar eens het dorp in om te kijken wat er hier is. Van de honger hoeven we niet om te komen, want er zijn eigenlijk alleen maar restaurtants. Op de kaart zagen we dat er tracks zijn die je kunt lopen. De kortste leek ons wel wat. :-)
Het 1e uur konden we het hele pad niet vinden, maar uiteindelijk is dat ook gelukt. Nog even een klein hartaanvalletje toen er een slang voor ons het pad overstak. Een 1000-poot zo groot als een pakje sigaretten maakte het compleet. Leuk, als je op je slippers door de jungle struint!
Het begon te regenen (en dan bedoelen we ook regenen!), dus maar weer een massagesalon opgezocht. Vervelend!
Blijkbaar schijnt hier 's morgens de zon, regent het 's middags en 's avonds is het koud. We hebben nu ook geen kamer met fan of airco, maar wel 2 dekens op ons bed.
De volgende dag zijn we met de bus op zoek gegaan naar een aardbeienfarm. De chauffeur zou ons waarschuwen als we eruit moesten. We zagen de ene aardbeienfarm na de ander voorbij komen, maar wij mochten er nog niet uit. Uiteindelijk waren we blijkbaar bij dé farm aangekomen. Er stonden grote borden dat je GEEN aardbeien mocht plukken. Maar in een van de vele kassen was een arbeider die daar heel anders over dacht. Hij voerde ons aardbeien alsof we van de honger omkwamen. En wilde met Kelly op de foto. Op zijn eigen gsm natuurlijk, zodat hij het aan al zijn vrienden kon laten zien. We werden dus gewoon omgekocht! Na een paar foto's vond Kelly het wel weer mooi. Hij hield zijn wijsvinger voor zijn lippen: "Sssst! You understand?" Ja, dat begrepen we al.
Verder gelopen naar een Chinese Boedhistische tempel. In de regen, met onze net gekochte kleurige regenponcho's. De tempel was mooi, met grote goudkleurige beelden. Daarna nog door de smalle straatjes gelopen naar een Hindu tempel, en daarna in de regen wachten op de bus. De bus die stopte was dezelfde als op de heenweg. De chauffeur zag ons eerder dan wij hem. Hij toeterde en stopte. "Come in!"
Vandaag hadden we, lekker makkelijk, een dagtour geboekt. Met een klein clubje mensen (Italianen, Polen, Duitsers en Nederlanders) met de jeep naar de jungle. Het laatste stuk was, door de vele regen, een ervaring op zich. De dustroad was veranderd in een mudroad en we hotsten, botsten en gleden alle kanten op. Soms verdwenen de wielen helemaal in de modder en kwam het water onder de deuren door naar binnen. We hebben er een filmpje van gemaakt en proberen dat straks hierop te zetten.
Een uur of wat klimmen en klauteren door de jungle naar de Rafflesia bloem. Dat is een grote bloem die 10 dagen bloeit en dan insecten aantrekt. Iedereen met de bloem op de foto en dan door naar de waterval. Daar een verfrissend bad nemen. Maar eerst natuurlijk bikini aan. Door ervaring wijs geworden had ik een sarong bij me, die ik ophield als kamerscherm voor Kelly, en daarna andersom. Een stuk makkelijker dan het gewurm van de anderen! Het water was koud en mooi helder.
Na de jungletocht reden we naar een aboriginal village. Daar hebben we leuke foto's gemaakt van een paar schattige kinderen. Daarna naar een theeplantage met fabriek. Helaas regende het inmiddels, maar het uitzicht was even zo goed prachtig.
Nog even bij een vlinderfarm naar binnen en dan toch maar naar een aardbeienfarm. Aardbeien met chocola gaat gelukkig nooit vervelen, net zo min als gebakken aardbeienijs.
Overal waar je hier komt zie je aardbeienfarms, en daar omheen kraampjes met aardbeienkussens, aardbeienschorten, aardbeienparaplu's, aardbeienpantoffels, en alles wat je nog meer kan bedenken. Vreselijk grappig!
Morgen nemen we de bus naar Kuala Lumpur, om vandaar het vliegtuig naar Kuching, Sarawak (bij Borneo) te nemen.
Jullie horen weer van ons!
Oja, enne ... iemand thnxxx voor de fotoruimte.
-
27 Oktober 2009 - 12:50
Joop:
Volg alles op de (helaas nog manke) voet. Maar met een rollator lukt het redelijk.
Mooie verhalen, Phyl.
Nog veel plezier,
Liefs
Joop
-
27 Oktober 2009 - 16:25
Caro:
Brr...wat een nattigheid!
xox -
27 Oktober 2009 - 16:40
Eefje:
Het klinkt allemaal fantastisch dames!!! -
28 Oktober 2009 - 15:42
Wil & KLasina:
Het was weer een indrukwekkend verslag, het gaat goed in de modder hé, wat dacht je van een modderbad?,daar wordt je knap van, zeggen ze,( maar dat zijn jullie al toch?)
Nog veel plezier love you xxxxxxjes -
28 Oktober 2009 - 19:02
Wiëna:
Hallo ladies!! Wat een verhalen! Door al die enge beesten krijg ik er zelf niet veel meer zin in om naar Bali te gaan ;-)
Kel, al een fijne Maleisiër gespot? Nog heel veel plezier daar. Tot snel xx -
30 Oktober 2009 - 07:02
Sonja:
jammer van de vele regen maar aan lekker eten komen jullie niets te kort denk ik.Gelukkig lopen jullie veel dus de pondjes blijven niet zitten.
groetjes. Overigens....het weer hier is prachtig, net de lente -
31 Oktober 2009 - 10:33
Joyce:
Dag meiden, prachtige foto`s, ga zo door, ik zie er al die heel mooi gaan staan aan de muur of geschikt zijn als kerstfoto xxx -
01 November 2009 - 09:54
Ellen:
Heey meiden wat een leuk verhaal weer.Ik heb er weer van genoten hoor!
Oh, en wat een regen! Leuk plaatje van jullie in de regen. En dan die enge beesten. En dan teenslipper aan! brr... Schitterende foto´s en alles zo bijzonder. Wel genieten jullie nog en dan doe ik en de vele anderen het ook. Veel plezier nog. Lfs Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
