Drie dagen te paard

In de loop van de ochtend komen we bij de Red Waterfall. We bekijken hem eerst van boven en klauteren dan via de rotsen naar beneden, lopen een stukje langs de rivier tot we beneden aan de waterval komen en zoeken elk een eigen plekje om een tijdje van het uitzicht te genieten. 's Middags, op dag 1 van deze tour te paard krijgen we alle 5 een 'eigen' paard toegewezen, een helm, handschoenen en iets wat voor beenbeschermers moet doorgaan. Nadat onze dagrugzakken en wat flessen water op 2 pakpaarden zijn gebonden en we een korte instructie hebben gekregen zijn we klaar om te gaan. Een gids met pakpaard gaat ons voor en een andere sluit de rij. Er staat een rit van 'maar' 3,5 uur op het programma en we beginnen rustig aan over uitgestrekte velden.

We slapen weer in een ger bij een familie en zodra de avond valt is het hele terrein vergeven van yaks, geiten en schapen. Als ik naar de wc loop voor ik ga slapen weerkaatst het licht van mijn zaklamp in tientallen glinsterende ogen en uiteraard staat er een yak met grote hoorns vlak voor het wc hokje. Maar hoewel ze erg groot en indrukwekkend zijn gaan ze keurig voor je opzij.

De volgende ochtend rijden we 4 uur door de meest fantastische valleien en velden, afgewisseld met beekjes, klimmen en klauteren over stenen en rotsen, waadden door kniediep water en strompelen door grote modderpoelen. En met 'we' bedoel ik in dit geval de paarden. Wij hoeven alleen maar te zorgen dat we erop blijven zitten, wat voor 3 van ons niet meevalt. Amanda en ik zijn de enigen met paardrij ervaring en hoewel de tijd dat ik regelmatig op een paard zat langer geleden is dan Amanda's geboortedag, is het net als fietsen: je verleert het niet.

Lunch is weer bij een andere familie en daarna rijden we weer 4 uur naar de volgende slaapplaats. Inmiddels zijn we allemaal stijf, met pijnlijke spieren en een beurs zitvlak. Voor het avondeten doen we wat rek en strek oefeningen. Van het 1 komt het ander en dan staan we, een Amerikaanse, Australische, Belgische en Nederlandse, naast elkaar de Zonnegroet te doen die blijkbaar internationaal hetzelfde wordt geleerd. Onze gidsen bekijken het van een afstandje en komen, als we klaar zijn, laten zien dat zij niet met gestrekte benen hun handen op de grond kunnen leggen. Hilariteit alom.

Onlangs is er een wild paard gevangen en ik wordt geroepen om foto's te maken als 1 van onze gidsen er op springt. Het paard bokt met 4 benen los van de grond en gaat er als een malle vandoor. De man lijkt wel vastgelijmd op de paardenrug en blijft de hele tijd zitten. Kijk, dat kunnen wij nou weer niet!

In elk kamp zijn meerdere honden die allemaal op elkaar lijken. Er is altijd een aaibare bij die zich al heel snel komt melden en dan erg graag uitgebreid wil worden aangehaald. Zodra de zon zakt daalt de temperatuur hard en komt er iemand om onze kachel aan te steken. We krijgen ons avondeten binnen in de ger, poetsen onze tanden achter de ger, plassen in het bos, achter een heuveltje of het wc hokje (hangt af van de staat van de wc en de afstand er heen) en trekken onze slaapkleren aan. Ik schrijf mijn stukje en organiseer mijn foto's, de rest speelt een kaartspelletje. Daarna duiken we onze slaapzakken in en doen vanuit ons bed gezamelijk een quiz uit een tijdschrift en spreken de dag door voor we gaan slapen. Dekens nog even aan het voeteneind maar als in de nacht de kachel is uitgebrand trekken we die ook over ons heen en 's morgens zie je alleen maar neuzen die uit een hoop textiel steken. Ik ga steeds als laatste slapen (mijn e-reader pastte nog in mijn rugzakje) en ben 's morgens als 1e op. Dan kleed ik me zachtjes aan en ga naar buiten om te genieten van de rust, het altijd geweldige uitzicht en zachte licht. De gastvrouw ziet me en sluipt net zo zachtjes naar binnen om de kachel weer aan te steken. Als ik dan na een half uurtje de ger weer binnen kom zijn mijn reisgenoten ook min of meer wakker.

De laatste dag hebben we een rit van 5 uur, onderbroken door een picknick vlakbij een waterval. Hoewel we gisteren na de lunch ons regenjack aan hadden gedaan omdat de wolken wel erg donker werden, hebben we het alle drie de dagen droog gehouden. In de stralende zon hebben we te paard van alles aan ons voorbij zien trekken en zijn we dwars door grote kuddes geiten, schapen en yaks gelopen. In Mongolië wonen iets meer dan 3 miljoen mensen en 73 miljoen livestock (kamelen, koeien, yaks, geiten en schapen). En ik kan je vertellen dat meer dan de helft daarvan schapen en geiten zijn!

In wandeltempo hadden we tijd om te kletsen en te lachen, tijdens op- en afdalingen heerste er geconcentreerde stilte en vanaf dag 2 waagden we ons aan stukken in draf of galop. Nu zit het er weer op, we zijn terug bij de ger waar we ons busje met driver en grote rugzakken achter hadden gelaten. We zijn allemaal versleten en alles doet zeer, maar wat een geweldige ervaring is dit weer geweest!