river Kwai
Door: Phily en Roy
Blijf op de hoogte en volg Phily
18 Maart 2010 | Thailand, Bangkok
Zo, daar zijn we weer. Ik was vorige keer vergeten te vertellen dat de foto van de kakkerlak Roy’s 1e zelf gevangen kakkerlak was. Haha, gelukkig tot nu toe ook de laatste.
En de varaan lag langs de kant van de rivier en was een meter of 2 lang.
Na Bangkok zijn we met een 3 daagse tour naar oa de River Kwai gegaan. Wat je trouwens niet uitspreekt als kwaai, want dan heb je het, tot vermaak van de Thai, over de rivier buffel. De juiste uitspraak is als in square maar dan zonder s. Zo, ook weer wat geleerd.
Onze groep is lekker klein. Alleen wij en Maarten en Sylvia, een echtpaar uit Amsterdam. Ik ben dus, als bijna Rotterdamse, zwaar in de minderheid. En ik hoor een aantal van jullie nu denken: “Ja, maar jij telt voor 10!” En bedankt hé! :)
Goed, we vertrokken dus heel luxe in een mini busje. Ruimte genoeg met z’n 4en en daarom kon de grote bagage ook mee. Dan hoeven we woensdag niet terug naar het hotel om de bagage op te halen, want de demonstraties duren nog wel een week. De foto’s in de kranten hier liegen er niet om! We krijgen er verder niet veel van mee. Wel vertelde onze gids (een alleraardigste Thaise giechel) vertelde dat alle red shirts bloed gaan geven wat ze dan komende week ergens (op straat of bij het Grand Palace) willen omgooien. We hebben het dan over 1000 liter! Zal een lekker zootje geven!
Onze 1e stop was bij een lange, smalle markt. Het bijzonder aan deze markt is dat de treinrails er dwars doorheen lopen. Als de trein komt haalt iedereen zijn luifel en koopwaar weg en zet alles weer terug als de trein erdoor is. De trein passeert de markt om 8 uur ’s morgens, en wij waren er om 5 voor 8. Mooi op tijd dus. Maar ja, de trein was late. Ten minutes late. Na 15 minuten was het bericht dat de trein pas om 9 uur kwam. Hmmm … wachten of niet? O nee, toch nog maar 10 minutes more. Uiteindelijk kwam de trein om 8.45 uur langs tuffen. Met meer vaart dan verwacht trouwens. Het was een leuk gezicht om te zien hoe iedereen zijn spullen uit de weg haalde. Alle toeristen maar in de weg lopen en foto’s maken, de Thai schreeuwen en gebaren dat we opzij moesten. Maar ook deze keer is de trein zonder ongelukken langs gekomen. Je kon op de markt trouwens een aparte sate kopen. Gebraden kikkers op een stokje. Ik zal er een foto van bij doen. En nee, we hebben het niet gegeten.
Daarna door naar de floating market. Heel leuk, fleurig en lekker toeristisch allemaal. Roy ziet steeds leuke broeken en jurken voor mij. Als ik alles zou moeten kopen heb ik nog 2 rugzakken nodig. Hij heeft trouwens in Bangkok wel 3 overhemden laten maken. Kost hier bijna niks.
Op de floating market is Roy nog met een grote slang op de foto gegaan. Die foto kun je ook bekijken. Na alle slangen om mijn nek in Maleisie heb ik deze keer maar overgeslagen.
’s Middags kwam het serieuze deel van de reis aan de beurt. Het Jeath museum, (naam gevormd door de 1e letters van de aan de oorlog deelnemende landen Japan, Engeland, Australie, Thailand en Holland en een lugubere verwijzing naar death), de oorlogsbegraafplaats (waar 6982 krijgsgevangenen begraven liggen) en de beroemde bridge over the River Kwai. Dat laatste is één grote toeristische attractie. Niet zo indrukwekkend als ik had verwacht.
In het hotel waar we sliepen werden we vergast op een optreden van Mon dansers. Het was zo amateuristisch dat het komisch was. De tjitjaks waren weer veelvuldig aanwezig, maar gelukkig voor Roy niet in de kamer.
De volgende dag gingen we naar de Hell fire pas. Dat is een deel van de door de krijgsgevangenen gemaakte treinrails. De bedenkers van die 415 km lange spoorlijn hadden gedacht dat het maken ervan 5 jaar zou duren, maar de gevangenen werden zo opgejaagd dat ze in 16 maanden klaar waren. Het heeft 100.000 doden gekost, dus je begrijpt waar de naam Death railway vandaan kwam. Hell fire pas komt aan zijn naam omdat de gevangenen daar ook ’s nachts door moesten werken. Verlicht door brandende toortsen leek het beeld van zo goed als naakte, uitgemergelde mannen die met zwepen werden opgejaagd op een stukje uit de hel. Het was erg indrukwekkend om daar te lopen. Over de originele bielzen heen, met soms nog een afgebroken stuk houweel in de rotswand. Onvoorstelbaar wat daar moet zijn geleden! Om stil van te worden.
We zijn later met een boemeltrein over een heel stuk van de originele spoorlijn en een houten brug gereden.
Die nacht sliepen we in een floating hotel. Mooie omgeving! De rivier stroomde supersnel, dus je moest wel een beetje uitkijken.
Weer een dag later rijden we naar de Erawan waterval. We lopen een eind oomhoog (warm!) en besluiten bij het 5e level toch maar even te gaan zwemmen. Leuk tussen de dr Fish visjes in. Als je stil blijft staan knabbelen ze aan je hele lichaam. Raar gevoel, dat gefriemel aan je buik.
Terugrijdend naar Bangkok stoppen we nog bij Nakhon Pathom, waar de Phra Pathon Chedi staat, het grootste Boeddhistische monument staat. De stupa is 127 meter hoog, hoger dan een duif kan vliegen. Helaas stond de stupa in de steigers, dat maakt het toch wat minder mooi. Binnen lag een mega lange gouden Boeddha. Ik kreeg hem niet eens op de foto.
In Bangkok zagen we nog steeds red shirts lopen, maar we waren toch al snel bij het station. Daar afscheid genomen van onze chauffeur en gids, en natuurlijk van Maarten en Sylvia. Toen onze slaapplek in de trein naar Chang Mai opgezocht. Na een paar uurtjes zitten werden onze bedjes opgemaakt. Roy slaapt boven en ik beneden.
Welterusten en tot de volgende keer.
En de varaan lag langs de kant van de rivier en was een meter of 2 lang.
Na Bangkok zijn we met een 3 daagse tour naar oa de River Kwai gegaan. Wat je trouwens niet uitspreekt als kwaai, want dan heb je het, tot vermaak van de Thai, over de rivier buffel. De juiste uitspraak is als in square maar dan zonder s. Zo, ook weer wat geleerd.
Onze groep is lekker klein. Alleen wij en Maarten en Sylvia, een echtpaar uit Amsterdam. Ik ben dus, als bijna Rotterdamse, zwaar in de minderheid. En ik hoor een aantal van jullie nu denken: “Ja, maar jij telt voor 10!” En bedankt hé! :)
Goed, we vertrokken dus heel luxe in een mini busje. Ruimte genoeg met z’n 4en en daarom kon de grote bagage ook mee. Dan hoeven we woensdag niet terug naar het hotel om de bagage op te halen, want de demonstraties duren nog wel een week. De foto’s in de kranten hier liegen er niet om! We krijgen er verder niet veel van mee. Wel vertelde onze gids (een alleraardigste Thaise giechel) vertelde dat alle red shirts bloed gaan geven wat ze dan komende week ergens (op straat of bij het Grand Palace) willen omgooien. We hebben het dan over 1000 liter! Zal een lekker zootje geven!
Onze 1e stop was bij een lange, smalle markt. Het bijzonder aan deze markt is dat de treinrails er dwars doorheen lopen. Als de trein komt haalt iedereen zijn luifel en koopwaar weg en zet alles weer terug als de trein erdoor is. De trein passeert de markt om 8 uur ’s morgens, en wij waren er om 5 voor 8. Mooi op tijd dus. Maar ja, de trein was late. Ten minutes late. Na 15 minuten was het bericht dat de trein pas om 9 uur kwam. Hmmm … wachten of niet? O nee, toch nog maar 10 minutes more. Uiteindelijk kwam de trein om 8.45 uur langs tuffen. Met meer vaart dan verwacht trouwens. Het was een leuk gezicht om te zien hoe iedereen zijn spullen uit de weg haalde. Alle toeristen maar in de weg lopen en foto’s maken, de Thai schreeuwen en gebaren dat we opzij moesten. Maar ook deze keer is de trein zonder ongelukken langs gekomen. Je kon op de markt trouwens een aparte sate kopen. Gebraden kikkers op een stokje. Ik zal er een foto van bij doen. En nee, we hebben het niet gegeten.
Daarna door naar de floating market. Heel leuk, fleurig en lekker toeristisch allemaal. Roy ziet steeds leuke broeken en jurken voor mij. Als ik alles zou moeten kopen heb ik nog 2 rugzakken nodig. Hij heeft trouwens in Bangkok wel 3 overhemden laten maken. Kost hier bijna niks.
Op de floating market is Roy nog met een grote slang op de foto gegaan. Die foto kun je ook bekijken. Na alle slangen om mijn nek in Maleisie heb ik deze keer maar overgeslagen.
’s Middags kwam het serieuze deel van de reis aan de beurt. Het Jeath museum, (naam gevormd door de 1e letters van de aan de oorlog deelnemende landen Japan, Engeland, Australie, Thailand en Holland en een lugubere verwijzing naar death), de oorlogsbegraafplaats (waar 6982 krijgsgevangenen begraven liggen) en de beroemde bridge over the River Kwai. Dat laatste is één grote toeristische attractie. Niet zo indrukwekkend als ik had verwacht.
In het hotel waar we sliepen werden we vergast op een optreden van Mon dansers. Het was zo amateuristisch dat het komisch was. De tjitjaks waren weer veelvuldig aanwezig, maar gelukkig voor Roy niet in de kamer.
De volgende dag gingen we naar de Hell fire pas. Dat is een deel van de door de krijgsgevangenen gemaakte treinrails. De bedenkers van die 415 km lange spoorlijn hadden gedacht dat het maken ervan 5 jaar zou duren, maar de gevangenen werden zo opgejaagd dat ze in 16 maanden klaar waren. Het heeft 100.000 doden gekost, dus je begrijpt waar de naam Death railway vandaan kwam. Hell fire pas komt aan zijn naam omdat de gevangenen daar ook ’s nachts door moesten werken. Verlicht door brandende toortsen leek het beeld van zo goed als naakte, uitgemergelde mannen die met zwepen werden opgejaagd op een stukje uit de hel. Het was erg indrukwekkend om daar te lopen. Over de originele bielzen heen, met soms nog een afgebroken stuk houweel in de rotswand. Onvoorstelbaar wat daar moet zijn geleden! Om stil van te worden.
We zijn later met een boemeltrein over een heel stuk van de originele spoorlijn en een houten brug gereden.
Die nacht sliepen we in een floating hotel. Mooie omgeving! De rivier stroomde supersnel, dus je moest wel een beetje uitkijken.
Weer een dag later rijden we naar de Erawan waterval. We lopen een eind oomhoog (warm!) en besluiten bij het 5e level toch maar even te gaan zwemmen. Leuk tussen de dr Fish visjes in. Als je stil blijft staan knabbelen ze aan je hele lichaam. Raar gevoel, dat gefriemel aan je buik.
Terugrijdend naar Bangkok stoppen we nog bij Nakhon Pathom, waar de Phra Pathon Chedi staat, het grootste Boeddhistische monument staat. De stupa is 127 meter hoog, hoger dan een duif kan vliegen. Helaas stond de stupa in de steigers, dat maakt het toch wat minder mooi. Binnen lag een mega lange gouden Boeddha. Ik kreeg hem niet eens op de foto.
In Bangkok zagen we nog steeds red shirts lopen, maar we waren toch al snel bij het station. Daar afscheid genomen van onze chauffeur en gids, en natuurlijk van Maarten en Sylvia. Toen onze slaapplek in de trein naar Chang Mai opgezocht. Na een paar uurtjes zitten werden onze bedjes opgemaakt. Roy slaapt boven en ik beneden.
Welterusten en tot de volgende keer.
-
18 Maart 2010 - 10:39
Ellen:
Hoi hoi wat een verhaal weer. En gets, die visjes brr.. lijkt mij zo´n raar gevoel. Wel jij zult je zeker staande hebben weten te houden tussen de Adammers!! Haha... lukt jou zeker hoor! Wat een belevenissen weer! Kijk wel uit in het rumoerige gedoe. En wat een raar verhaal, dat ze bloed gaan geven voor zo iets! Omgooien!! Heb weer met veel plezier al het moois gelezen. Slaap ze en tot het volgende verhaal.
Gr dikke kus -
18 Maart 2010 - 18:08
Tessa:
Wat een leuk verhaal weer! En super leuke, mooie foto's ook! Fijn om te lezen dat jullie t zo naar je zin hebben!
Dikke kus! -
18 Maart 2010 - 18:34
Sonja:
Ohh, heerlijk die kikkers maar dan wel met lekker veel knoflookboter en dat bloedgeven is hier op t.v ook gezien.Kan Roy een handeltje beginnen hier met zijn overhemden? En weet je dat je sinds kort hier ook in een voetbad kan zitten met die visjes? n.b in het w.c in Alexandrium met inderdaad Chin/Vietnamees personeel. Tot 'n andere keer DoeiiiiiiXXXXX -
19 Maart 2010 - 06:19
Caro:
Weer een pracht verhaal!
Enjoy!
xo -
19 Maart 2010 - 08:53
Rachel:
En ik vanmorgen maar klagen dat mijn trein 5 minuten vertraging had... :) -
19 Maart 2010 - 09:52
Kel:
haha dat filmpje met de trein door die markt! Hilarisch!
Het Jeath museum had ik ook graag gezien, en ik geloof zeker dat Hell Fire Pas een indruk achterlaat.
En wat tante Son zegt klopt. Ik heb ook op het nieuws gezien dat ze hun eigen bloed hebben uitgegoten bij het regeringscentrum.
Heb je WiFi in de trein naar Chang Mai?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
